Het eerste wat je ziet als je Elche (of Elx in het Valenciaans) nadert is een immense brug ... en ja ... Elche is weer een stad van vele bruggen over de rivier Vinalopó waarover hieronder meer. Het tweede is het bord “patrimonio de la humanidad” ... Het derde zijn palmbomen en het vierde zijn vliegtuigen die hun afdaling inzetten naar de luchthaven van Alicante-Elche.
Benieuwd naar wat deze stad op zo’n 20 kilometer van Alicante ons te bieden heeft. Met ruim 230.000 inwoners is dit de derde stad van de regio Valencia. Groot dus... Hopelijk vinden we makkelijk onze weg.
In de sporen van prinses Sissi
Wij zijn hier opnieuw zonder al te veel (lees “geen”) voorbereiding. We volgen gewoon de pijlen “Parc Municipal” en komen recht uit op de ondergrondse parking aan het Archeologisch museum en het Palmeral.
We beslissen eerste te genieten van een lekkere “café con leche” met zicht op de resten van de Arabische omwalling en de unieke palmbomentuin, een van de meest bijzondere plekken in Elche. Met ruim 200.000 palmbomen is deze palmbomentuinen, aangelegd door de Moren, een van de grootste van de wereld en staat sinds 2000 op de Werelderfgoedlijst van UNESCO.
Zeg niet zomaar palmboom ... tegen de “Palmera Imperial”, de enige palmboom ter wereld met zeven stammen en die lijkt op een kandelaar. Volgens de geschiedenis werd prinses Sissi in 1894 verliefd op Elche dankzij deze palmboom.
De Palmeral wordt steevast onze afsluiter, telkens we in Elche zijn. Al was het maar om even te bekomen van de extreme hitte (36 °) op een bankje onder een meterhoge palmboom of een immense rubberboom.
Flaneren door de straten ...
Van een stad houden betekent voor mij kunnen flaneren door de straten en er mij meteen thuis voelen. En dat heb ik van dag één in Elche.
We wandelen eerst langs de oevers van de Vinalopó, de rivier die de stad in twee deelt en we genieten van het schouwspel van het project Vibora, een collectief kunstwerk dat in de zomer van1991 het leven zag; honderden artiesten van Elche en elders in Spanje en zelfs buitenlandse artiesten vulden de oevers van de rivier met gekleurde taferelen.
Boven ons hoofd zien we talrijke bruggen die de oevers van de rivier verbinden.
We komen uit aan Mercat Central d’Elx (de overdekte makthal) die ons aangenaam verrast.
Het drukkere stadsgedeelte kan ons niet bekoren en we komen snel weer terug langs de kant van de basilica ... In de verte horen we weer de oorverdovende voetzoekers die een bruiloft aankondigen.
De buurt van de Basilica van Santa María verovert echt ons hart; de mooie architectuur, de mix van culturen, de mix van Moorse geschiedenis en barokke gevels. Trouwens de huidige basiliek is gebouwd op de plaats waar ooit een grote moskee stond.
En dat zie je ook als je even naar boven kijkt.
In de vele rustige parken is het heerlijk vertoeven zoals ook in de vele en toffe winkelstraatjes ...
Stad van schoenen en zoveel meer
Ik las ergens dat Elche de stad van de schoenen is ... 50 procent van alle Spaanse schoenen wordt blijkbaar hier geproduceerd! En ja we zien wel wat schoenenwinkels ...
Dus toch even naar binnen gaan? Ja natuurlijk zegt mijn man ... En ik ga naar huis niet met één, noch twee, maar drie paar nieuwe schoenen (emoji).
Elche is echt wel een leuke stad om te winkelen. Zowel in de binnenstad, als in het ruime, luchtige en niet te grote winkelcentrum L’Aljub, aan de rand van de stad.
Bij het buitenrijden van de stad komen we ook langs een buurt met groothandelaars in schoenen en handtassen ... Ik hoor als het ware een hulpkreet naast mij ... Beloofd ... dit is voor de volgende keer ... (SOS!)
Eten en drinken
Eetgelegenheden genoeg en opnieuw laten we ons leiden door onze intuïtie. Op een pleintje zien we een leuk ingerichte bar, met tot tafels omgevormde tonnen, een typisch en aangenaam zwart wit interieur en aan de overkant een tapería/brasería met een buitenterras.
We hebben nog niet door dat de twee één en dezelfde zaak zijn; we wandelen gewoon verder, flaneren door de straten en komen drie keer op dezelfde plek uit “#PlazadelasFlores17”. Dat kan geen toeval meer zijn.
We beslissen dan maar om daar te eten ondanks de Google adviezen die ons wel even doen twijfelen. Maar we worden verwelkomd door een sympathieke “mesera” die ons uitnodigt om binnen een kijkje te nemen naar de verse vis en vlees; we kunnen gewoon aanduiden wat we willen. Het wordt een “tabla de jamón serrano”, een “pulpa a la brasa” voor Francis en “cigalas (langoustines) a la brasa » voor mij. Een koffietje om af te sluiten en een “crema de oruja” van het huis en we stappen – meer dan voldaan buiten - (ah neen we waren al buiten ;-)!). Misschien een beetje duurder dan andere gelegenheden, maar nog steeds heel erg betaalbaar oor een weekendrestaurantje met dat tikkeltje meer!
We zullen er twee weken later teruggaan, de mesera herkent ons, het is even lekker als niet beter, wat uitzonderlijk is voor een tweede keer in dezelfde zaak; en met 36 graden een fijne ventilator naast ons. We komen zeker terug! want zo zij we .. als het ergens goed is , blijven we naar dezelfde plek teruggaan ...
Een ijsje mag niet ontbreken ... keuze genoeg, wij gaan voor Novaibense, op de Plaza de la Glorieta. Echt super lekker!
En verder ...
is Elche ook een stad voor wie van tradities en folklore houdt - met het mysterie van Elche op 14 en 15 augustus in 2001 door UNESCO tot ‘Masterpiece of the Oral and Intangible Heritage of Humanity’ verklaard of van archeologie en geschiedenis met het Museo Arqueológico y de Historia de Elche (MAHE).
Een stad op mensenmaat
Een stad vol verrassingen
Een stad waar je je meteen goed voelt
(tenzij je schoenenkast nu al niet meer dichtkan ;-)
Wil je ook andere steden in onze buurt ontdekken?
https://www.lacasadelcoach.be/post/industrie-modernistische-architectuur-en-voetzoekers-dat-is-alcoy
Zoals steeds geniet ik via je blog mee van jullie 'ontdekkingen'. Het lezen ervan doet mij, en soms 'helpt mij', telkens opnieuw even te ontsnappen aan het dagelijkse van hier. Hoewel dit momenteel met TAZ en de zon òòk niet slecht is. Dank om het te delen.