Over een ongewoon hotelbezoek ... en een valse start
Op aanraden van een kennis, die 20 jaar geleden zijn huis kocht in Spanje, nemen we begin september contact op met een Spaanse bouwpromotor die toevallig (?) infodagen houdt in Gent. We maken een afspraak met op 24
september.
Ondertussen hebben we al een "huizenjagerstrip" gepland van 6 tot 12 oktober ... Er komt schot in de zaak.
Die vrijdagnamiddag rijden mijn man en ik dus naar Gent ... een beetje zenuwachtig over wat we gaan horen en zien. We weten niet echt waaraan ons te verwachten; waarschijnlijk een presentatie met andere potentiële cliënten. En uiteraard is dit voor ons een allereerste contact met de Spaanse immobiliën realiteit. Dus echt veel verwachten we er niet van.
Na aan het personeel in de lobby enkele keren te hebben uitgelegd waarom we daar zijn, worden we naar een zaaltje achteraan geleid. De vertegenwoordiger van de bouwpromotor - een Nederlander - wacht ons op. Een beetje onwennig. Wij ook. Wij groeten mekaar met een vuistje (Corona niet waar ...). En we nemen plaats.
Blijkt dat we de enige cliënten zijn. In het midden van de ruimte, een tafel met enkele brochures, een beamer, en achteraan in het zaaltje een tafel met enkele flessen water en glazen. Een vrij sobere bedoening.
Het verkoopsgesprek start met een vraag - of eerder wat een vraag had kunnen zijn - "Ik weet niet wat jullie zoeken ..." ... Ik open mijn mond en wil antwoorden, maar de man start met een verhaal ... zijn verhaal .... over een huis kopen in Spanje, de voor- en nadelen, de realiteit, ... Ik word zenuwachtig. Ik wil iets zeggen ... Ik wil hem mijn lijstje met criteria meegeven.
Voor we het goed en wel doorhebben, lusisteren we naar een enthousiaste monoloog - maar toch een monoloog - van een goed uur waarin de man ons vertelt .... wat we eigenlijk allemaal al weten over een huis kopen in Spanje. Want we hebben ons al geïnformeerd, we hebben al enkele webinars gevolgd, ...
Achteraf bekeken, ben ik blij
- dat hij de uitleg gaf
- en vooral dat die info een bevestiging was van wat we al wisten
- en vooral .... dat ik kalm ben gebleven ... ;-)
Op een bepaald moment word ik toch wel zo gefrustreerd dat ik klaar ben om de zaal te verlaten ... Mijn man houdt me tegen ...
De verkoper merkt niets ... (of dat denk ik toch?).
Het is bovendien superwarm die dag en ik krijg dorst. Dorst van hem te horen praten, dorst wellicht van de stress . Ik verwacht dat de man ons iets zal aanbieden om te drinken, maar niets is minder waar. Ik wacht op een opening, en neem intiatief; ik sta recht en ga wat water te drinken halen voor mijn man en mezelf.
Ik neem rustig terug plaats, het ritme is wat gebroken en ik waag mijn kans:
"Om te antwoorden op uw vraag van 1 uur geleden (of zei ik echt "2 uur geleden"...🙈)"
(ik weet het ... dat was niet zo elegant van mij en niet zo diplomatisch, maar het was of mijn frustratie uiten of de zaal verlaten) ...
"Wij hebben een lijstje van criteria ..."
(dat ik dan meteen maar afratel voor hij weer het woord neemt)
"- liefst een huis
- rustig gelegen en omgeving door natuur
- hoeft niet meteen aan de kust
- mag een nieuwe verkaveling zijn, maar kleinschalig
- mag een traditionele huisstijl zijn of een witte kubus, maakt niet uit
- geen verbouwingswerken
- in of dichtbij een typisch Spaans dorpje waar je kan keuvelen, naar de markt gaan, iets gaan drinken op een terrasje
- 2 of 3 slaapkamers
- en ik vermeld de prijscategorie"
Ik zwijg even ... we wachten zijn reactie af ... hoe spannend ...
Hij zwijgt even, maar niet zo lang, want als een echte Merlijn de Tovernaar tovert hij een huis voor ons uit zijn hoed:
"Dan heb ik iets voor jullie, fase 4 van een kleine verkaveling met een gemeenschappelijk zwembad - in een klein dorpje in de bergen, in de regio van de turón, tussen de olijfbomen en de amandelbomen … een witte kubus met 2 of 3 slaapkamers."
Volgt een brochure, een filmpje, enkele foto's van de omgeving en een beetje verwarrende uitleg over een "punto verde" (een soort containerpark) die wel of niet tijdelijk naast de verkaveling is gevestigd.
In de urenlange vrijdagavondfile naar Gent, lijsten we de plussen en de minnen op. Het huis is - laat ons eerlijk zijn exact wat we zoeken en past perfect in onze prijscatergorie - maar we hebben het gevoel dat het er allemaal te mooi uitziet en de uitleg over de "punto verde" kan ons niet echt overtuigen ... We zijn zelfs een beetje sceptisch.
Maar maakt niets uit, dit is toch maar ons eerste contact. En we hebben een afspraak ter plaatse kunnen maken met de verkoper op 6 oktober ...
We sussen mekaar met de gedachte dat dit de start is van onze zoektocht en we hebben geen stress ...
Of toch wel een beetje?
“That’s the thing about magic; you’ve got to know it’s still here, all around us, or it just stays invisible for you.” ― Charles de Lint
Comments